GEORGE DE DECKER

In mijn beeldend werk laat ik graag inspiratie/invloed toe van literatuur en vooral muziek, de abstracte kunstvorm bij uitstek. Tijdens het werken aan mijn recente reeks REGARDS (waarvan dit nr XII is) draaide ik permanent een compositie voor piano van Olivier Messiaen in mijn atelier: Vingt regards sur l'enfant Jésus (1944). Daarbij ging het mij niet om het religieus-programmatorische van dat indringende opus, maar om het purisme van de klank, de verstilling, de serene sonoriteit van het solo-instrument. Vandaar mijn keuze voor het sobere houtskool (op papier of canvas), met uitsluiting van elk koloriet. Van meet af aan liet ik in elk werk de spanning toe tussen abstraherende en suggererende vormelementen (een landschap kan ook abstract zijn, en omgekeerd), tussen verbeelding en realisme, tussen stilstand en beweging. Daarbij vermeed ik liever een vormgeving die onmiskenbaar letterlijk te duiden valt. De kracht van de suggestie, van dat wat niet meteen visueel wordt opgedrongen, is vaak sterker.

​

‘zichtbaar-onzichtbaar’.