GEORGE DE DECKER

‘Wie kann eine Wolke’: de titel van deze reeks schilderijen ontleent George De Decker aan een versregel: " hoe kan een wolk én rots én vogel zijn*. Of: de paradox van stilstand en beweging tegelijk."

 

Een wolk als metafoor voor het leven dat lijkt stil te vallen na het verlies van een geliefde, maar in werkelijkheid verder schuift. Op het louterende tempo van de traagte. De troost van schoonheid na de dood.

​

Zo roept de abstracte beeldtaal van De Decker ook de paradox op tussen wat we zien en willen zien. Zijn het landschappen, stilgelegd in een momentopname? Natuurlijk niet.

 

De Decker is geen veristisch schilder. ‘Wie kann eine Wolke’ is een picturale reeks composities, kamermuziek op canvas van wit en blauw en alle tinten tussenin. Muziek verloopt in de tijd. Schilderkunst niet. Of toch?

 

Als je maar lang genoeg kijkt, zie je de beelden voorbijschuiven.

Hoe kan een wolk én rots én vogel zijn?

 

 

* uit de bundel ‘Blakte’ van Guido De Bruyn, uitgeverij P, 2014